தீபாவளி வாழ்த்துக்கள்!

நண்பர்கள்

அனைவருக்கும்

இனிய

தீபாவளித் 

திருநாள்

வாழ்த்துக்கள்!

- Jesslya Jessly

அதெல்லாம் சரி, பேனா எழுதுமா?

'நல்ல பேனா இருந்தா ஒன்று தாங்க!' என்று கடைக்காரியிடம் காசை நீட்டினார் ஒருவர்.

'எப்படிப் பேனா வேணும்..?'

'விலையுயர்ந்த அழகான நல்ல பேனாவாகவே  தாருங்க!'

கடைக்காரி ஒரு பேனாவை எடுத்து வைத்தாள்.

'இது நல்லதா!'

'ஆமாம். இதில நிறைய வசதிகள் இருக்கு தெரியுமா.. இதுல மணிக்கூடு இருக்கு...அலாரம் இருக்கு..திசைகாட்டி இருக்கு!'

'அப்படியா! ஆச்சரியமாயிருக்கே' என்றார் வாடிக்கையாளர்

'அது மட்டுமில்ல...  இதில இன்னும் நிறைய இருக்கு!'

'ஐயோ!  வேற என்னவெல்லாம் இருக்கு...?'

'கல்குலேட்டர் இருக்கு..ஸ்டெப்லர் இருக்கு..வெப்பமானி இருக்கு..கெமரா இருக்கு..கீழே விழுந்தா உடையாது.. இவ்வளவு ஏன் நெருப்பில கூட எரியாது தெரியுமா?'

என்று மூச்சு விடாமல் ஒப்பித்துக் கொண்டிருந்த கடைக்காரியை நிறுத்தி, வெகு அமைதியாகக் கேட்டார் அந்த வாடிக்கையாளர்.

'அதெல்லாம் சரியம்மா, இந்தப் பேனா எழுதுமா?'

***

இந்த உரையாடலை வாசித்தால் என்ன தோன்றுகின்றது உங்களுக்கு?

அதே உணர்வோடு பாடசாலை ஒன்றில் நடைபெறும் கற்பித்தல் செயற்பாடுகள் தொடர்பான இந்த கல்வியதிகாரி-ஆசிரியர் உரையாடலையும் பாருங்கள்.

'பாடத்திட்டம் இருக்கா?'

'ஆம் ஸேர்!'

' நல்லது.. பாடக்குறிப்புகள் இருக்கா?'

'ஆம், தினசரி எழுதி வைத்திருக்கிறேன் ஸேர்!'

'வெரிகுட்! கற்பித்தல் உபகரணங்கள் தயாரிக்கப்பட்டுள்ளனவா?'

'ஆம் எல்லாம் ஒன்றும் விடாமல் செய்யப்பட்டுள்ளது ஸேர்!'

'பாடப்பதிவுக் கொப்பிகள் சரியாகப் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளனவா?'

'ஆமாம்!  இந்தாருக்கு பாருங்க, ஸேர்!'

'அப்படியா?! வரவு இடாப்பு வேலைகள் முழுமையாகப் பூரணப்படுத்தப்பட்டுள்ளதா?'

'ஆம், ஸேர்!'

' ஆச்சரிமாயிருக்கே... இந்தப்... புறக்கிருத்திய வேலைகளெல்லாம்..?'

'அதெல்லாம் டிப்டொப்பாக  செய்யப்பட்டிருக்கு ஸேர்! அதுமட்டுமில்ல...'

'........@#...*^+#....! '    (தடால்!)

'ஆ! ஐயோ...ஸேரைப் புடிங்க! டேய் யாராவது ஓடிப்போய் தண்ணி எடுத்திட்டு வாங்க... ! ஸேர் தலைசுத்தி மயங்கி விழுந்திட்டாருடா'

முகத்தில் தண்ணீர் விசிறியடிக்கப்பட்டு மயக்கம் தெளிவிக்கப்பட்டது. 

மயக்கம் தெளிந்து கண்ணை விழித்ததும் அந்தக் கல்வியதிகாரி கேட்ட முதல் கேள்வி:

'அதெல்லாம் சரி, பிள்ளைகளுக்குப் படிப்பிக்கிறீங்களா?'

-மூதூர் மொகமட் ராபி

சிந்தனைக்கு....

நம்மையே சிறையிடும் நமது வட்டங்கள்!

நமது காலடியிலே வளரும் எதிர்காலப் பெருவிருட்சங்களான நமது சின்னஞ் சிறுவர்களை பற்றியும் அவர்களது மனப்பாங்குகளைப் பற்றியும் எப்போதாவது எண்ணிப் பார்த்திருக்கிறீர்களா?

அவர்களது பிஞ்சு மனங்களில் இயல்பாகவே எழும்  வினாக்களையும் அந்த வினாக்கள் நமது  பழமைவாத துருப்பிடித்த சிந்தனைகளுக்கு அடிக்கின்ற சாவுமணிச் சங்கடங்களையும் பற்றிச் சிறிது யோசித்துப் பார்ப்போமா?


'அப்பா டைனோசர் உண்மையிலேயே உலகத்துல இருந்துச்சா?'

என்று  ஆரம்பக்கல்வி படிக்கும் ஒரு சிறுவன் கேட்க,

'இதென்ன கேள்வி...இருந்துச்சுதானே?!' என்பார் தந்தை.

'அப்படியென்டா ஏன் அது இப்ப இல்ல?' 

'அது..அது  வந்து.. அது எல்லாம் செத்துப் போயிட்டுது'

'எப்படிச் செத்திச்சு?'

'ஆ..அது அந்தக் காலத்துல..பெரிய அழிவு வந்து செத்துட்டுதுகள்'

'அழிவு என்டா..எப்படி? சுனாமி மாதிரியா?'

'ஆங்...  ஆமா....ம்! சுனாமி வந்து எல்லாம் ஒரேயடியா தொலைஞ்சிட்டுது!' என்றார் அப்பா உற்சாகத்துடன்! அழிவு என்ற சொல்லை சிறுவனுக்கு எப்படி விளக்குவது என்று முழித்தவருக்கு அவனே எடுத்துக் கூறியதிலே கொண்டாட்டம்! ஆனால் அவரது மகிழ்ச்சி அதிக நேரம் நீடிக்கவில்லை.

'சுனாமில பூனைநாய் எல்லாம்தானே  செத்துச்சு...அதெல்லாம் ஒண்ணும் விடாம இல்லாமப் போக இல்லையே அப்பா?'

' அது வந்து...வந்து..டேய்! இதெல்லாம் உனக்கேண்டா...? உன்ட பாடத்தை மட்டும் படித்தால் போதாதா கண்ணா?' என்று சமாளிக்கத்தானே நம்மில் பல பேர் நினைக்கின்றோம்.

தவிர, அவனுக்கு/அவளுக்கு சிறு வயதிலேயே இருக்கும் ஆர்வத்தைப் புரிந்து கொண்டு அதன் வழியில் சிந்தனைத் திறனை வளர்த்துச் செல்வதற்கு முயல்பவர்கள் வெகு குறைவாகவே இருப்பார்கள்.


சிந்தித்துப் பார்த்தால் நாம், இளம் அரும்புகளான நமது  பிள்ளைகளின் இயல்பான அறியும் ஆற்றலை  வளர்த்துக் கூர்மையாக்குவதற்குப் பதிலாக அதனை நமது வசதிகளுக்கு ஏற்றவாறு மழுப்புகின்றோம் என்பதுதான் உண்மை. இதனை நாம் விரும்பியோ விரும்பாமலோ செய்து கொண்டுனிருக்கின்றோம்.

மேலே  உரையாடலில் சில பெற்றோர்களால் பிள்ளையின் கேள்விகளுடன் ஒரு குறிப்பிட்ட அளவுக்கு மேல் செல்ல முடியாத இயலாமை புலப்படுவதைப் பாரத்திருப்பீர்கள். இத்தகைய பெற்றோரால் ஆர்வமும் தேடல் முனைப்பும் நிரம்பிய தமது வாரிசுகளின் அறிவுப்பசிக்குத் தீனியிட முடிவதில்லை. இதன் காரணம் நமக்குள்ள அறிவெல்லாம் வெறுமனே நாம் ஈடுபடும் தொழில்சார்பான அல்லது துறைசார்பான  சில வட்டங்களுக்குள் சிக்கி இருப்பதுதான்.

அந்த வட்டச் சிறைகளுக்குள்ளிருந்து நம்மை விடுவித்துக் கொள்ள நாமே விரும்புவதில்லை. இதற்கு இயல்பான சோம்பேறித்தனமும் ஒரு காரணம்.  வேறு சிலருக்கோ சும்மா இருப்பதிலே கூட ஒரு சுகம்  இருக்கின்றது.
இதனைப் புரிந்து கொண்டு பெற்றோராகிய நாம் வாசித்தல், கேட்டல், தேடுதல் மூலமாக நிறைய விடயங்களை அறிந்து கொண்டிருப்பது மிகவும் அவசியமானது அல்லவா?

சற்றுச் சிந்தித்துப் பாருங்கள்!

 

- Jesslya Jessly